Νέα παρέμβαση του Γιάννη Αντωνιάδη για την Πολιτιστική Στέγη

Νέα παρέμβαση του Γιάννη Αντωνιάδη για τις άδικες και γεμάτες περιφρόνηση επιθέσεις του κ. Παπακώστα κατά των μαζικών χώρων της Ελληνικής παροικίας και του στελεχικού δυναμικού τους.

Καθώς επίσης και για την απόρριψη από την αρμόδια υπηρεσία, το Kammarkollegiet, των καταστατικών αλλαγών που αυτός πρότεινε, και που αυτές, αν περνούσαν, τότε η Στέγη θα κινδύνευε να πέσει σε ιδιωτικές τσέπες. Ο κίνδυνος αυτός ευτυχώς αποσοβήθηκε χάρις στις αποτελεσματικές προσπάθειες και τους αγώνες της Ομοσπονδίας.

Πολύ σωστά επίσης επισημαίνει το ηθικό θέμα που προκύπτει για τους δύο από τους τρεις εκπροσώπους της Ομοσπονδίας στο ΔΣ της Στέγης που ψήφισαν υπέρ των αλλαγών του καταστατικού, κάτι που υποδηλώνει τη μεθόδευση που υπήρξε στην όλη ιστορία.

Παραθέτουμε παρακάτω την επιστολή του Γιάννη Αντωνιάδη.

 

Αγαπητές και αγαπητοί σύμβουλοι της Στέγης σας γράφω αυτό το γράμμα με αφορμή το γράμμα που σας έστειλε ο κ.  Παπακώστας, ”Η προοπτική της πέμπτης δεκαετίας”, που σε ένα σημείο του λέει: ”Ένα κύριο θέμα ήταν οι προηγούμενες αντιθέσεις της παροικίας που μεταφέρονταν στα συμβούλια του Ιδρύματος προκαλώντας ένα μη δημιουργικό πνεύμα (2)”, καθώς και την επιχειρηματολογία του κ. Παπακώστα για τις αλλαγές του καταστατικού, όπως αυτή κατανοήθηκε και παρουσιάστηκε από το Kammarkollegiet στην απόφασή του να απορρίψει  τις αλλαγές του §3 του καταστατικού του Ιδρύματος στις 24/6 2021, που είχε ζητήσει ο κ. Παπακώστας.

 

Παραθέτω το σχετικό κείμενο του Kammarkollegiet: ”Stiftelsen har plågats av decennielånga svårigheter att konstituera en fulltalig styrelse (1), konflikter, klickbildningar och splittringar inom sig (2), ingrepp från tillsynsmyndigheten, domstolsprocesser och överklaganden (3). Till detta kan tilläggas bristfällig förvaltningsförmåga, bristande kontinuitet i styrelsearbetet och ekonomisk ineffektivitet (4). Stiftelsens stadgar har konstant varit föremål för dispyter, misstolkningar och konflikter och på ett uppenbart sätt inte fyllde sin funktion beträffande stiftelsens förvaltning. Ändringarna har som syfte att åtgärda dessa problem och anpassa stadgarna till rådande omständigheter samt till stiftelselagen (5)”. 

Είμαι ένας από τα 17 τακτικά μέλη που στην ιδρυτική συνέλευση της Στέγης στις 17 Απριλίου 1980 ψήφισαν και υπέγραψαν το καταστατικό της. Έκτοτε και με μια μικρή διακοπή αντιπροσώπευα την Ομοσπονδία στο Συμβούλιο της Στέγης και ήμουνα γραμματέας του μέχρι το 2001, οπότε και έγινα πρόεδρος. Σε αυτή τη θέση παρέμεινα μέχρι το 2006.

Μπορώ λοιπόν να λέω με κάποια σιγουριά, ότι είμαι ένας από τους λίγους που μπορούν να έχουν μια σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα για τη λειτουργία της Στέγης, σε όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Όλη η επιχειρηματολογία του κ. Παπακώστα και της πλειοψηφίας του Διοικητικού Συμβουλίου της Στέγης στα δύο κείμενα που παραθέτω παραπάνω είναι ψευδής, ανυπόστατη και αποπνέει περιφρόνηση για τους μαζικούς χώρους της ελληνικής παροικίας και το στελεχικό τους δυναμικό. 

1. Όχι επί δεκαετίες, αλλά ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ η Στέγη δεν αντιμετώπισε πρόβλημα συμπλήρωσης των θέσεων του Διοικητικού της Συμβουλίου. Θα μπορούσε να έχει και 50 υποψήφιους κάθε φορά για αυτές τις θέσεις. ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ επίσης δεν υπήρξε πρόεδρος που δεν εκλέχτηκε ΠΑΜΨΗΦΕΙ. Αυτό ήταν δείγμα ομοψυχίας, αλληλοσεβασμού και δημιουργικού πνεύματος.

Από τον Φράγκο και τον Νταλιάνη που εναλλασσόντουσαν στην προεδρία μέχρι το 1998, τη Λαμπρινή Θεοδοσίου μέχρι το 2001, τον υποφαινόμενο μέχρι το 2006 και τη Μαρία Χουλιάρα στη συνέχεια, την οποία διαδέχτηκε εκείνη η τραγική για τη Στέγη και γενικά για την ελληνική παροικία, ομάδα, μέλη της οποίας υποχρεώθηκαν να καταβάλουν συνολικά στη Στέγη 850 000 κορόνες για ”κακή διαχείριση....”! 

2. Δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ ομαδοποιήσεις ή διασπάσεις, μα ούτε και αντιθέσεις μέσα στα συμβούλια της Στέγης, που, κατά τον κ. Παπακώστα και το Δ.Σ. της Στέγης, μεταφερόντουσαν από τους μαζικούς χώρους της παροικίας, για τον απλούστατο λόγο, ότι όλες αυτές οι αντιθέσεις έπαυαν αμέσως μετά τη συγκρότηση σε σώμα των νεοεκλεγμένων συμβουλίων των μαζικών χώρων της παροικίας. Και τότε όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως σηκώναμε τα μανίκια και στρωνόμαστε στη δουλειά.

Αλλιώς δεν θα γραφόταν αυτή η λαμπρή σελίδα στην ιστορία της ελληνικής παροικίας, που σε κάποια περίοδο απαριθμούσε 52 συλλόγους και κοινότητες- μέλη της Ομοσπονδίας, 5700 ψηφίσαντες στις εκλογές αντιπροσώπων για το συνέδριό της, πάνω από 2000 μέλη στον Σουηδοελληνικό σύλλογο της Στοκχόλμης τα επόμενα χρόνια μετά τη Χούντα, πάνω από 1000 μέλη στη Σουηδοελληνική κοινότητα της Βόρειας Στοκχόλμης λίγο αργότερα, πάνω από 800 γονείς εγγεγραμμένους στο σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Σαββατιάτικου σχολείου της Στοκχόλμης και πολυπληθή παρουσία της τάξης των 500 ατόμων στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της Ηπειρωτικής αδελφότητας.

ΝΑΙ, υπήρξαν αντιθέσεις, οπωσδήποτε, όπως π.χ. αυτή που αποτέλεσε για μεγάλο διάστημα αντικείμενο διαλόγου στο περιοδικό της Ομοσπονδίας, σχετικά με την κόντρα ανάμεσα στα Σαββατιάτικα σχολεία και στις δίγλωσσες τάξεις μέσα στο σουηδικό σχολείο. Ακριβώς όμως αυτός ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ και η όχι η διαγραφή των μειοψηφούντων έδινε λύσεις στα θέματα, στα οποία υπήρχαν αντιθέσεις.

Αλήθεια πόσες ελληνικές μεταναστευτικές οργανώσεις σε όλη την υφήλιο εκδίδαν δεκαπενθήμερο και μετά μηνιαίο περιοδικό επί σειρά ετών, πόσες συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις για διακρατικές συμβάσεις για τις κοινωνικές ασφαλίσεις ή για την εκπαίδευση των Ελληνόπουλων στη χώρα υποδοχής τους;

Σε αυτή τη λαμπρή ιστορία της ελληνικής παροικίας και των μαζικών οργανώσεών της σπουδαίο και σημαντικό ρόλο έπαιξε και το άξιο στελεχικό δυναμικό, που εντελώς ανιδιοτελώς, χωρίς μισθούς και άλλες αμοιβές, πάσχιζε να πετύχει το μοναδικό του στόχο, δηλαδή τη βελτίωση των όρων ζωής των Ελλήνων της Σουηδίας και που τόσο περιφρονητικά απαξιώνει ο κ Παπακώστας στα παραπάνω κείμενά του. ”Τρωγόντουσαν”, λέει, ”μεταξύ τους αυτά τα στελέχη και αυτή τη φαγωμάρα τους τη μετέφεραν και μέσα στη Στέγη”.

Γιατί τόσα ψέματα και τόση περιφρόνηση από τον κ. Παπακώστα, μα και από εσάς, μιας και αυτός όλα αυτά τα παρουσιάζει σαν αποφάσεις του Δ.Σ., αγαπητές και αγαπητοί σύμβουλοι της Στέγης, για αυτό το στελεχικό δυναμικό που έφερε σε πέρας ένα τόσο λαμπρό έργο; 

3. Δεν υπήρξε ΠΟΤΕ καμία επέμβαση από πλευράς Νομαρχίας ως εποπτεύουσας αρχής, ούτε δικαστικές διενέξεις, προσφυγές-εφέσεις στο χρονικό διάστημα από τη δημιουργία της Στέγης μέχρι το 2006, οπότε και έπαψα να είμαι πρόεδρος και μέλος του Διοικητικού συμβουλίου της. 

4. Σε όλους εμάς τους προηγούμενους, δηλαδή τους γέροντες- δωρητές- προέδρους, τη Λαμπρινή Θεοδοσίου, τον υποφαινόμενο, τη Μαρία Χουλιάρα, τη Φραντζέσκα Παπαδοπούλου, τον Κώστα Σαββίδη, το Γιώργο  Καρανίκα και όλους, τέλος πάντων, που κατά καιρούς συμμετείχαν στα Δ.Σ. της Στέγης, μας βαθμολογεί επιεικώς πολύ χαμηλά, ως πάνσοφος καθηγητής ανώτατης σχολής που είναι, για έλλειψη διοικητικής ικανότητας, έλλειψη συνέχειας στο έργο του διοικητικού συμβουλίου και οικονομική αναποτελεσματικότητα. 

Όχι όμως μόνο αυτός, αλλά και εσείς, μιας και αυτός όλα αυτά τα παρουσιάζει σαν αποφάσεις του Δ.Σ., αγαπητές και αγαπητοί σύμβουλοι της Στέγης, είστε άξιοι ευγνωμοσύνης για το πιστοποιητικό ανικανότητας που μας απονέμετε.

5. Και τα τελευταία ψέματα του κ. Παπακώστα: Πότε μαλώσαμε για το καταστατικό; Πότε είχαμε διαφορετικές ερμηνείες πάνω σε αυτό; Μα και αν κάποτε είχαμε, αυτά ήταν προβλήματα που τα λύσαμε προφανώς με διάλογο, σεβασμό προς την άλλη αντίληψη και προ παντός χωρίς διαγραφές των μειοψηφούντων. 

Αλλά αυτό που προκαλεί όχι μόνο γέλια, αλλά και απελπισία, είναι το τελευταίο σημείο της αδύναμης επιχειρηματολογίας του κ. Παπακώστα για τις αλλαγές του καταστατικού: ”Σκοπός των αλλαγών είναι η επίλυση αυτών των προβλημάτων (δηλαδή των παραπάνω) και η προσαρμογή του καταστατικού στις επικρατούσες συνθήκες και στον νόμο περί ιδρυμάτων”.

Από πού κι ως πού: η μείωση του αριθμού των μελών του Δ.Σ από 17 σε 11, οι 4 κοινής αποδοχής να ορίζονται από την πλειοψηφία του Δ.Σ., η αύξηση της θητείας του Δ.Σ. από 3 σε 4 χρόνια η ανανέωση της θητείας του προέδρου για άλλα 8 χρόνια, χωρίς να εκπροσωπεί κανένα μαζικό χώρο, μπορούν να επιλύσουν τα παραπάνω προβλήματα, τα οποία όμως είναι ανύπαρκτα, μιας και όπως προσπάθησα να αποδείξω παραπάνω και νομίζω ότι το απέδειξα, η επιχειρηματολογία για την ύπαρξή τους είναι ψευδής και ανυπόστατη και το μόνο που μένει από αυτήν είναι η περιφρόνηση του κ. Παπακώστα και του Δ.Σ. της Στέγης για τους μαζικούς χώρους της ελληνικής παροικίας και το στελεχικό τους δυναμικό. 

Το πιο πιθανό σενάριο για τις καταστατικές αλλαγές είναι ότι όλες αυτές αποσκοπούσαν στη διαιώνιση και ενδυνάμωση της θέσης του προέδρου, 8 χρόνια ακόμη στην εξουσία, χωρίς να εκπροσωπεί κανένα μαζικό χώρο, σε ένα ενδεκαμελές αντί δεκαεπταμελούς Δ.Σ, με έναν ακόμη εκπρόσωπο από την ανύπαρκτη ενορία που χωρίς καμιά δραστηριότητα (τον πρόεδρό της, τον ένα σύμβουλο για τη Στέγη και τους τέσσερεις κοινής αποδοχής θα τους όριζαν, όπως πάντα, τηλεφωνικά, ο κ. Παπακώστας, ο κ. Κωνσταντίνου και η υπόλοιπη ”ηγετική ομάδα” της Στέγης), τον ένα εκπρόσωπο από την Ηπειρωτική αδελφότητα θα τον όριζαν ”κάποιοι συναγωνιστές” και αυτός θα ήταν- όπως και την τελευταία φορά- το λιγότερο, συγχωριανός του κ. Παπακώστα και σίγουρα τον έναν εκπρόσωπο του Σαββατιάτικου σχολείου, που η τιμή εξαγοράς του είναι 250 000 κορόνες, και έτσι θα γίνονταν αυτοί οι τέσσερεις από τους επτά, οι ρυθμιστές των ισορροπιών στο Δ.Σ. της Στέγης, μιας και θα αποτελούσαν την πλειοψηφία του.

Προκύπτει ένα λεπτό θέμα εδώ. Δεν θάπρεπε και ο κ. Παπακώστας και εσείς, αγαπητές και αγαπητοί σύμβουλοι της Στέγης, να μη μεροληπτείτε σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι η εκπαίδευση των Ελληνόπουλων στη μητρική τους γλώσσα. Δεν θάπρεπε να επιδοτήσετε και το άλλο Σαββατιάτικο σχολείο με το ανάλογο ποσό; Πρόκειται για 250 Ελληνόπουλα και δεν θάπρεπε για κανένα λόγο να αδικηθούν. Φυσικά εκεί δεν υπάρχει κανένας εκπρόσωπος  για το Δ.Σ. της Στέγης, για να τον εξαγοράσετε. Στο Δ.Σ. αυτού του συλλόγου δεν υπάρχει κανένας παλιός πια.

Και οι μαθητές και οι μαθήτριες αυτού του σχολείου είναι Ελληνόπουλα, και έχουν τις ίδιες ανάγκες και απαιτήσεις, όπως και τα Ελληνόπουλα του δικού σας σχολείου, που τόσο σωστά αλλά μεροληπτικά τα αντιμετωπίζετε. Όσον αφορά τις φαγωμάρες στη Στέγη: Αυτές υπήρξαν μόνο στα γραφόμενα του κ. Παπακώστα ως αποκυήματα νοσηρής φαντασίας. Οι φαγωμάρες άρχισαν από την εποχή του κ. Παπακώστα και της παρέας του. 

Αυτός υπήρξε ο εξάρχων του χορού της φαγωμάρας. Εξ ου και οι διαγραφές μελών του Δ.Σ. Σε όλη τη μακροχρόνια ιστορία της Στέγης δεν υπήρξαν  ποτέ διαγραφές μελών του Δ.Σ. Αυτές ανακαλύφτηκαν και εφαρμόστηκαν επί εποχής κ. Παπακώστα.

Στους δικούς μας καιρούς οι πλειοψηφίες σεβόντουσαν τις μειοψηφίες και οι αντιθέσεις δεν λυνόντουσαν με διαγραφές, ούτε με ακριβούς δικηγόρους, αλλά με διάλογο. Το κυριότερο μέλημα ενός προέδρου ήταν η σύνθεση των αντιθέσεων, η διατήρηση της  ειρήνης στο χώρο τους και γενικότερα μέσα στην ελληνική παροικία.

Αυτοί ήταν οι πετυχημένοι πρόεδροι και όχι ο κ. Παπακώστας, ο εξάρχων του χορού της φαγωμάρας. Το Kammarkollegiet απέρριψε τις καταστατικές αλλαγές που ζήτησαν ο κ. Παπακώστας και εσείς, αγαπητές και αγαπητοί σύμβουλοι της Στέγης. Αυτό έγινε ύστερα από τις ενέργειες του Δ.Σ της Ομοσπονδίας. Με ένα σύμβουλο, μόνο με ένα σύμβουλο να καταψηφίζει στη συνεδρίαση του Δ.Σ. αυτές τις αλλαγές.

Οι άλλοι δύο σύμβουλοι από την Ομοσπονδία ψήφισαν υπέρ. Νομίζω ότι αυτοί οι δύο πρέπει να είναι, σε όλη τη γη και από καταβολής κόσμου, οι μοναδικοί εκπρόσωποι οργανισμού σε Δ.Σ ιδρύματος, που ψήφισαν κατά των συμφερόντων του οργανισμού, που τους έστειλε εκεί, υπερψηφίζοντας στην προκειμένη περίπτωση τη μείωση της εκπροσώπησης  της Ομοσπονδίας από τρεις σε έναν.

Αναμφισβήτητα είχαν αυτό το δικαίωμα. Και πρέπει να το έχουν. Όμως δεν είναι εκεί το θέμα, το θέμα είναι, ποια είναι η επιλογή σου και που συμφωνεί η ηθική τάξη με αυτήν. Με την απόρριψη των καταστατικών αλλαγών που αφορούν το §3 από το  Kammarkollegiet αποσοβήθηκε ο κίνδυνος να πέσει η Στέγη σε ιδιωτικά χέρια. Βέβαια ο κίνδυνος δεν αποσοβήθηκε για πάντα.

Πρέπει πάντα να υπάρχει εγρήγορση. Όμως θα ήμουν άδικος αν τελείωνα αυτήν την παρέμβασή μου και δεν έδινα τα συγχαρητήριά μου και τις ευχαριστίες σε αυτούς που πάλεψαν για αυτό. 
Τον ένα εκπρόσωπο της Ομοσπονδίας στο Δ.Σ. της Στέγης, το Δ.Σ. και τον  Πρόεδρο της Ομοσπονδίας για τον κόπο και το χρόνο που διάθεσαν για αυτό το θέμα.

Γιάννης Αντωνιάδης
12 Ιανουαρίου 2021
KΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Σε όλους τους φορείς που εκπροσωπούνται στο Δ.Σ της Στέγης